در بوستان قران به اشاراتی معطر برخورد کردم که ذکر انها بر لطایف و ظرایف روح و وجود ادمی میافزاید.

در سوره ی لقمان به نکاتی بر میخوریم که لقمان حکیم به فرزند خود به عنوان هدیه عرضه میدارد/در این جا فهرستی از ان نکات را اوردیم تا توشه ای در بهار برگیریم و در خزان مستفیذ باشیم...

ای پسر(خطاب به عالم بشریت)

1)به خداوند شرک نیاور!که وجود حقیقتی محض در این جهان را دل ما نیز گواهی میدهد و شرک و اعراض از این وجود گویا ظلم بر خویشتن است.

2)در حق پدر و مادرت لطف و نیکی کن...بالاخص به مادرت که در دورانی تو را حمل کرد و سپس شیره ی وجودش را به تو اعطا کرد... و بدان که تمام این امور بسی دشوار است و او هر روز پیر میشد و تو را به شکوفایی میرساند.

3)شکر من و شکر پدر و مادرت را هرگز فراموش نکن.

4)اگر والدین تو را حتی از راه خدا برگردانند...در دنیا با انها به خوبی رفتار کن و در دل به سوی حقیقت محض عالم وجود بشتاب.

5)سعی در انجام اعمال صالح کن که حتی اگر به اندازه ی خردلی در میان سنگها باشد  خداوند از ان غافل نیست.

6)ذکر خداوند عالم (نماز)را به پا دار...به سوی خیر برو و دیگران را هم در این راه با خود همراه کن و از زشتی ها دوری کن و دیگران را نیز از ان باز دار.

7)صبور باش...در جمله ی سختی ها و دشواری ها راه صبر پیش گیر.

8)با تکبر و تبختر در زمین راه مرو که هیچ کس(نه خدا و نه بندگانش)متکبران را دوست ندارند.

9)در  رفتارت میانه رو باش و اعتدال را رعایت کن.

10)سخنانت را به نرمی و با صدای ارام بگو.(که این همانا شان انسانی توست )

 

به امید توفیق.   

و ا... مستعان.

نوشته شده در سه شنبه 87/1/13ساعت 2:32 عصر توسط فرزانه دستجردی نظرات ( 3 ) | |